Dag 7

Jongens wat hebben we het naar onze zin,heerlijk is het hier .
Vandaag zijn we met de bus naar het oudste hindoeïstische tempelcomplex van midden Java vertrokken Gedong Songo genaamd.
Dit complex bestaat uit 9 tempels waar er nog 5 van over zijn ,van de andere 4 zie je alleen nog de fundering liggen .
Deze kleine mooie tempels datereren uit de periode 730-780 na Christus .
Ook liggen deze verspreid over zes heuvels bij de zuid westelijke flank van Gunung Ungaran .
De tempels liggen 100 tot 200 meter van elkaar in een prachtige omgeving 1200 meter boven de zee spiegel.
Een prachtig uitzicht over de bergen ,jammer dat het regende .
Maar wat zegt men hier ,het water uit de zee verdampt naar boven en komt als regen terug in de bergen .
De rit er naar toe was een mooie rit ,langs krotten van huizen en hele mooie huizen .
De ene kant tegen de berg de huisjes ,de andere kant de diepte in.
De weg er naar toe was behoorlijk steil ,dus moesten we over stappen in kleinere busjes waarvan de motors het behoorlijk te verduren hadden omdat de wegen zo ontzettend steil waren .
Heel even dachten we nog te moeten lopen naar de top maar we hadden het gered en wat een uitzicht .... Geweldig mooi .
Ik ben niet naar boven gegaan Marion wel tot de 2 de tempel .
Ik ben beneden gebleven te steil voor mij , al waren er paardjes waarop je naar beneden kon .
Weer terug de busjes in paraplu in geleverd en racen tussen de scooters en tegemoet komende school kinderen die links en rechts van de weg lopen .
Beneden aan gekomen weer de bus in en weer verder .
Toen onderweg gestopt voor de lunch op wel een hele mooie locatie met weer een geweldig uitzicht over de bergen .
Hier lag ook een tijger in een kooi die wel goed onderhouden werd maar een zielig gezicht was .
De eigenaar mocht de tijger houden omdat hij geld had ,rijk was .
Daarna naar de ere begraafplaats waar de militairen uit de 2 de Wereldoorlog liggen ,een veld mooi onderhouden en omringd door hele mooie bloemen .
Dan valt er altijd een stilte ,niemand die iets zei .

Nu we 8 dagen zo bij elkaar zijn en elkaar een klein beetje leren kennen hebben we toch wel een leuke groep .
20 verschillende mensen ,allemaal met een reden hiernaar toe gekomen .
De een is hier al voor de 14 de keer , de ander voor de 4 de keer .
De oudste is over de 80 de jongste is weer Marion en toch een leuke groep .
Marion en ik trekken op met 2 oudere dames van over de 70 en we lachen wat af ,heerlijk wat een humor nog .
Samen shoppen , samen eten , samen wandelen .
Ook hebben we de durian geroken , hier zegt men : stinkt als de hel ,maar smaakt als de hemel;
Maar wat moeten we wennen aan de roepia , sjonge wat een bedragen .
Ik dacht heel goedkoop wat sjalen te kopen , bleek bij de kassa 1.700.000 roepia te zijn , daar schrok ik toch wel van , al waren de sjaals heel mooi toch maar een paar terug gelegd .
Al leren we wel wat woordjes bij ,maar de roepia geeft nog steeds moeite .
Zo roepen we nu in de bus hati hati ,als er weer een andere bus voorbij gescheurd komt , die zo zijn provisie moet halen door steeds meer klanten mee te nemen die langs de weg staan .
Hati hati betekend dus :Let op.
Wat ook zo vreemd is hier rijd men rechts van de weg en het stuur zit dus ook aan de rechterkant ,scooters hebben een grote nummerplaat op de voorkant en scheuren met 120 km. voorbij ,hele families erop onbegrijpelijk , veiligheid is hier ver te zoeken .
Oversteken tussen de drukte met je hand omhoog en vooral rustig lopen , niet hollen ..... En het lukt , we worden er steeds makkelijker in .
Nu hebben we de koffer weer gepakt want we gaan weg uit Semarang , morgen gaan we naar Magelang , dus zeggen wij .... Tot morgen en groetjes van ons aan iedereen en bedankt voor alle berichtjes heel leuk om zo ook iets te horen ......doeiiiiii